3 κοινές αιτίες της φτωχής διατήρησης των πλήρων οδοντοστοιχιών

1. Όταν η στοματική κοιλότητα είναι σε ένα στηργμένος κράτος, οι οδοντοστοιχίες έχουν τη φτωχή προσρόφηση μετά από να φορέσουν και είναι εύκολο να χαλαρωθούν και να πέσουν μακριά. Αυτό οφείλεται στην έλλειψη στενής επαφής μεταξύ της επιφάνειας ιστού της βάσης και της βλεννώδους μεμβράνης, ή το ανεπαρκές τέντωμα της άκρης της βάσης, με συνέπεια μια φτωχή επίδραση σφράγισης. Πρέπει να αντιμετωπιστεί με να γεμίσει ή την επέκταση της άκρης της βάσης.
2. Όταν το στόμα είναι σε στάση, οι οδοντοστοιχίες διατηρούνται καλά, αλλά τείνουν να πέσουν μακριά κατά την άνοιγμα του στόματος ή της ομιλίας. Αυτό είναι επειδή η άκρη της βάσης είναι πάρα πολύ μακροχρόνια, το χείλι, στοματικό, και η γλωσσική περιοχή frenulum είναι πάρα πολύ παχιά για να μειώσει, ή η θέση των τεχνητών δοντιών είναι πάρα πολύ προκατειλημμένη προς τη στοματικής ή γλωσσικής πλευρά χειλιών, του φατνιακού λόφου, ο οποίος έχει επιπτώσεις στη φυσιολογία της γλώσσας και των περιβαλλόντων μυών. προκαλούμενος με την άσκηση. Οι αντίστοιχες μέθοδοι επεξεργασίας είναι: αλέθοντας και τροποποιώντας το frenulum απομονωτών ακρών που είναι πάρα πολύ πολύ ή πάρα πολύ πυκνά για να διαμορφώσει την κατάλληλη μορφή της γυαλισμένης επιφάνειας της βάσης, ή κατάλληλα της λείανσης από τη στοματική και γλωσσική επιφάνεια ενός μέρους του τεχνητού δοντιού, κ.λπ.
3. Εάν η διατήρηση είναι καλή, αλλά είναι χαλαρή ή εύκολος να εξαρθρώσει κατά τη διάρκεια του μασήματος, οφείλεται συνήθως στη δυσαναλογία του δαγκώματος και τη στρέβλωση της οδοντοστοιχίας κατά τη διάρκεια του μασήματος. Τα πρόωρα σημεία επαφής πρέπει να ελεγχθούν έξω και κλείσιμο που ρυθμίζεται.